نقد صوفي نه همه صافي و بي غش باشد
اي بسا خرقه كه مستوجب آتش باشد
شاید در نگاه اول، گفتن این جمله که "ما چشممان را نمی بندیم، شما چشمانتان را باز کنید!" چندان خوشایند مخاطبان نباشد. ولی در جواب کسانی که دوست دارند حرف، حرف آنها باشد و این آنها باشند که درست می گویند باید گفت" شما آزاد هستید هر جوری که دوست دارید فکر کنید، ولی حق ندارید به دیگران بگویید که مثل شما فکر کنند".
در سرمقاله شماره 121 قافلان درباره موضوعی صحبت کردم که یکی از دردهای امروز فعالان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی این شهر است. اینکه درد جامعه ات را بگویی و مسئولان بگویند چون شما به آن پرداختید و رسانه ای کردید، فعلاً صلاح نیست که تغییری در آن حوزه صورت بگیرد. چون در آن صورت می گویند باعث و بانی این اصلاح شما بودید و این به صلاح جامعه نیست! خیلی ناشایست است که درد جامعه ات را بگویی و آنهایی که شعار خدمت بدون منت می دهند و دم از مبارزه، با رفتارهای غیر دموکراتیک در برابر افکار عمومی صف بکشند. همه می دانیم که چه بخواهیم و چه نخواهیم، ساکن دهکده جهانی هستیم. امروزه نادیده گرفتن افکار عمومی بی پاسخ نمی ماند و جامعه تاوان این بی تفاوتی ها را می پردازد. واقع بینی و توجه به نظرجمعی دوای درد بسیاری از مشکلات اجتماعی است که گریبان مردم این شهر را گرفته و آنها را در تنگنا قرار داده است. پس داشتن این انتظار که چون ما می گوییم، پس همان می شود، خیالیست که گذشت زمان خامی و باطل بودن آن خیال را اثبات خواهد کرد و به ما خواهد آموخت که در برابر بدیهیات جامعه قد علم نکنیم و دست از فریب افکار عمومی و خودسانسوری برداریم.
روزی فرا خواهد رسید که در برابر فرزندان پرسشگرمان قرار گیریم و شرمنده آن چه را که باید می کردیم و نکردیم باشیم. امروز در جواب آنهایی که سوار امواج بی تفاوتی ها و انگ زدن ها شده اند و در برابر مشکلات عدیده شهرستان سکوت کرده اند و سفارش حواله می کنند که نیازی به بزرگنمایی مشکلات نیست و شما هم مثل خیلی ها مصلحت اندیش باشید باید گفت:
ما چشممان را به روی این همه بی تفاوتی ها نمی بندیم، این شما هستید که باید چشمانتان را باز کنید و ببینید در شهر چه خبر است.!!
